Art Is Trash vs. SM172 – Barcelona
Barcelona is een bruisende hoofdstad van stedelijke kunst, waar elke wijk een verhaal vertelt via zijn muren. Twee kunstenaars nemen daarin een bijzondere plaats in: Art Is Trash en SM172 (ook bekend als César Baetulo). Hoewel ze hetzelfde stedelijke speelveld delen, verschillen hun benadering, technieken en boodschappen sterk.
Techniek: afvalmaterialen vs. precisie van sjablonen
Art Is Trash werkt spontaan met materialen die hij op straat vindt: afgedankte meubels, versleten matrassen, kapotte dozen – alles wat de stad weggooit. Hij transformeert deze objecten in groteske en humoristische figuren, waardoor zijn werk een rauw en vluchtig karakter krijgt.
SM172 maakt daarentegen gebruik van de sjabloontechniek (stencil) om scherpe, gedetailleerde beelden te creëren. Zijn composities combineren meerdere lagen kleur met strakke contouren, waardoor hij artistieke verwijzingen, popiconen en mythologie samenbrengt in een zorgvuldig uitgebalanceerde visuele stijl.
Boodschap & inhoud: maatschappijkritiek vs. collectief geheugen
Bij Art Is Trash staan ironie en satire centraal. Zijn werken bekritiseren de consumptiemaatschappij, de wegwerpcultuur en de commercialisering van kunst. Het vluchtige karakter van zijn werken versterkt die boodschap: niets is eeuwig, zeker niet op straat.
SM172 speelt meer met het collectieve geheugen. Hij haalt inspiratie uit kunstgeschiedenis, film, mythes en alledaagse symbolen om werken te creëren die zowel vertrouwd als intrigerend aanvoelen. Zijn aanpak “democratiseert het elitaire en verheft het triviale”, waarbij hij ons visuele erfgoed opnieuw interpreteert.
Strategieën & impact: spontane interventie vs. visuele verankering
Art Is Trash werkt als een stedelijke performer: zijn werken verschijnen van de ene op de andere dag en verdwijnen net zo snel. De kracht zit in de verrassing en de vluchtigheid – je ontdekt ze toevallig, legt ze vast op foto, en dan zijn ze weg.
SM172 daarentegen zet in op herhaling en herkenbaarheid: zijn sjablonen duiken regelmatig op in verschillende wijken van Barcelona, zoals Poblenou of El Born. Dit terugkerende werk creëert een visueel netwerk dat ook in galerieën terugkomt, waardoor zijn aanwezigheid in zowel de publieke als institutionele ruimte wordt versterkt.
Vergelijking in één oogopslag
| Factor | Art Is Trash | SM172 |
|---|---|---|
| Techniek | Assemblages van gevonden voorwerpen, spontane aanpak | Precieze sjablonen met gelaagde kleurtoepassing |
| Boodschap | Kritiek op consumptie en vergankelijkheid | Herinterpretatie van culturele en artistieke symbolen |
| Strategie | Vluchtige straatinterventies, kunst als momentopname | Terugkerende motieven, verankering in het straatbeeld |
Conclusie: twee impulsen, één stedelijk ritme
Art Is Trash is de chaotische dichter van de straat, die afval in kunst verandert en de vergankelijkheid viert. SM172 is de visuele archivaris, die culturele symbolen nauwkeurig en doordacht herschikt. Samen tonen ze de diversiteit en rijkdom van de street art in Barcelona: een voortdurende dialoog tussen improvisatie en beheersing, tussen protest en geheugen.
